Ақша бұттар — аспанның аққулары,
жерiтті ме даланың жат құндағы,

Қараңғы, қапас түндерде,
жоғалса көзден қыр-дүзiм,

Ашумен асқақ көк тiреп,
айқайлап сөнсем, жан досым,

Шеңгелге гүл де бiтедi,
қарайсың бiр сәт iркiлiп.

Санаспас алғы күндермен,
өлексе шоқу — бiлгенi.

Домбыра, қайда, домбыра,
әпершi тездеп, жан ерке.

Тұрғанда көкте күн күлiп,
тұрғанда түлеп кең өлкең,

Өмiр-ай, қандай тәттi едiң,
бiлмеппiн бұрын бағаңды.

Болар ма оңай жыр дайын,
оңай ма төгу көлдетiп?

Жамылып қалың ойдың жапырағын,
кей кезде ойға шомып отырамын.