Алаштан асырып айласын,
тобырдан тапқан тайласын,

Қаншама қыршын қырылды‚
кешегi кезде дүрбелең!

Айналмай алғы ағадан‚
сақтамай кеулiн табадан‚

Түзелер деумен бұ заман
уақыт қалай ұзаған?

Араша сұрап Аралға‚
жар салдық талай жаранға.

Кеуiлiм кеңге желгесiн,
болар деп түбi ерге сын,

Жарқырап‚ жайнап жанарың‚
кеулiңнен берген хабарын‚

Тыңдайды кәзiр кiм сенi‚—
болмады соның бiр шегi.

Керiлген жаннан көз алмай‚
жолында жоқ боп тозардай‚

Қым-қуыт тiрлiк қайнаған‚
дегенше аздап ойланам‚