Құрдасым айтады ма қылжақ қылып,
бар дейдi мiнезiңде бiржақтылық.

Дүнияда сұм аязын сiреулеткен
ешкiмде айта алмаймын тiреу деп мен.

Дүнияның торабына сұрау салған
қарайсың өр басыма қырау шалған.

Таңдай қақпа, бола көрме бұған таң:
әр кiсiнiң тiрлiгi — ұзақ қыл арқан.

Қара шал, әкемiздiң көзiн көрген,
қайтпайсың қу мiнезден кежiрленген.

Далада сары аязын сықырлатып,
ашушақ жұқа мұзын шытырлатып,

Тиылып мiнез, тасыр күйден,
дейсiң сен қулық деген тәсiлдi үйрен.

Тырулап‚ бiр қоңырқай жырлар айтып‚
барады жылы жаққа тырна қайтып.

Жұлдыздың қойнын қыдықтап‚
қол салдық таудың сауырына.

1
 
Келшi бермен‚ келшi бермен‚ қыз Алма‚
жас ботасыз өскен емiп сiз арда.