Құдай шiркiн де шебер-ау,
қапияда қас қып құлатты.

Кермиық‚ кердең едiң-ау‚
көркiңдi қатыгез шаң қапты.

Арылмай қойды-ау көк тұман‚
басылмай қойды-ау ызы-шу.

Шаршаған шөлдiң төсiнде
шауып келеатқан сұр киiк‚

Өмiрде ойпаң көп екен
жұлқынып жүр жүрген пендеге.

Қызметтен шаршап қайтқанда‚
алдымнан шығып үш балам‚

Отарба. Түстiң әлетi.
Отырмыз дүзбен танысып.

Теңiз мас боп жатты‚
тымырсып‚ кең көсiлiп.

Мен мынау өмiрде үш рет туылдым,
үш рет туылдым, белiмдi буындым.

Жұмыс жанды жебейдi,
қалады тер — бақ тұнып.