Соншама сәндесiң, ақсары қыз,
қынаға боялады шаштарыңыз.

Палуанша бел ұстасып өлеңмен,
болашаққа жанымды ашып келем мен.

Жыла, ақын, жанарыңнан жастар шығып,
кетсе де сол мезетте аспан сынып.

Мүмкiн бе сүймеу сізді, ақсары қыз,
тәрiздi қара толқын шаштарыңыз.

Жадымда әлi, ақ ерке,
отырушы ек бiр партада.

Төңкерiлген қос кеседей томпиып
тұр кеудесi. Қарамайды қатты қыз.

Баламын. Мен болыппын бiлiп кiмдi?
Шындықты қиялшылдық ұмыттырды.

Қиялымды пойыз ала жөнелдi,
қалды достар шырқай айтып өлеңдi.

Қабағың талай қызық сыр ұқтырды,
дүнияны сыңғыр күлкiң ұмыттырды.

Жаныма гүл егiлiп,
кей жанға ұнадым да.